Schrijven als medicijn voor de psyche

Onlangs mocht ik voor het opleidingscentrum voor loopbaanprofessionals Vistanova een college over het schrijven geven. Nou ja, het werd meer een interview, op die manier kwam er wat meer leven in de verschillende onderwerpen. En ook af en toe wat rust, want lijkt schrijven een vrij eenduidige activiteit, er gebeurt een hoop als je het doet. Ik zal hier een paar van de helende, genezende en gewoon fijne bijkomstigheden kort benoemen.

Eerst moest je betalen voor een retraîte

We spraken in het interview over deze tijd waarin je teruggeworpen wordt op jezelf. Weg van de context van kantoor, het café, het winkelcentrum, het restaurant, de sportschool, maar vooral van de tafel met meerdere mensen. Waar je eerst een retraîte moest reserveren en ervoor moest betalen, zit je er nu zomaar middenin, in je eigen huis. Betalen doe je wel, de een meer dan de ander, maar er gaat een hoop van het gewone leven af. Daar hoef ik niet over uit te weiden.

Op zoek naar woorden en zinnen

Wel over wat het schrijven kan doen als je dan toch in die retraîte zit, dus als je je nog even wat meer terugtrekt in jezelf met pen en papier of achter je computer. Dan is er nog een onderscheid tussen de twee vormen van schrijven, maar in beide gevallen begint er al iets te gebeuren nog voor je een letter op papier hebt gezet. Je gaat na wat er is, in je hoofd, in je omgeving, in je hart, in je geheugen, waar dan ook. Je bent op zoek naar een eerste zin of woord, in de hoop dat er meer komt.

Je stapt in de trein van de taal

Maak je geen zorgen, er komt altijd meer. Misschien niet meteen de eerste keer, maar wel als je er geroutineerd in raakt. En dan, als je eenmaal iets hebt opgeschreven, wat gebeurt er dan? Dan neemt op een gegeven moment de trein van de taal het over, zoals dat zo mooi heet. Je stapt mentaal, emotioneel en misschien ook wel intuïtief in die taaltrein en die zorgt ervoor dat het ene woord op het andere volgt, dat de ene zin op de andere volgt. De taal is er al, en jij maakt gebruik van het véhikel. Dat doe je op je eigen manier want op andermans manier kan dat niet.

Werelden waar je nog nooit bent geweest

Je hele wezen beweegt mee. Je denkt na, je voelt, je zet je misschien af. Je zucht en steunt, en misschien doe je uiterlijk wel van alles wat je van binnen helemaal niet in de gaten hebt, omdat je daar andere dingen aan het doen bent. In werelden rondwandelt waar je al tijden niet was geweest, of in werelden waar je nog nooit bent geweest. In iemands armen, of bij iemand aan een bureau om diegene eens flink te waarheid te zeggen. Misschien lig je aan het strand, wachtend tot die mooie prins langskomt en je over het water laat zweven, op weg naar de hemel.

Een andere bewustzijnslaag, werelden openen zich

Je raakt een andere bewustzijnslaag om het maar even zo te zeggen, je daalt af in jezelf en komt dingen tegen die je in het leven van alledag misschien wel bij je hebt, maar misschien ook helemaal niet.

In het leven van nu kan het in ieder geval een verrijking zijn, een andersoortige verstilling en ook een open ruimte waarin meer mogelijk is dan je zou denken in een leven volgens beperkende maatregelen, thuiszitten, zoomen en ook nog eens een avondklok. Werelden openen zich, tijd en ruimte krijgen een andere rol en je geest verrijkt zich zonder verslavingsverschijnselen.

Hoewel…

Ik heb wel eens dramatisch in mijn dagboek uitgeroepen dat ik allang dood was geweest als ik niet had kunnen schrijven. En ik denk warempel dat het nog waar is ook. Maar zo ernstig hoeft het natuurlijk niet te zijn, integendeel.

Schrijf ze!

Laat een bericht achter

Contact

Nieuwsgierig naar Mindful Analysis? Stuur een mailtje voor meer informatie. Dan kijken we samen wat jij nodig hebt.