De confrontatie met jezelf hoeft niet hard of pijnlijk te zijn

Het klinkt altijd zo heftig: de confrontatie met jezelf aangaan. Alsof je een enorme, zware aanloop moet nemen en dan boef, met jezelf wordt geconfronteerd. Je schrikt je een ongeluk, je weet niet wat je ziet en oh, wat is dit hard en naar, wat ben je een slecht mens, of een naar mens, of wat ben je mislukt of in ieder geval geen knip voor de neus waard. Hoe moet je nu verder, hier komt toch geen mens heelhuids uit, uit zo’n confrontatie met jezelf?

Schaamte en schuld

Zo hoeft het natuurlijk niet te gaan. Maar zo gaat het wel vaak als een ander denkt jou de waarheid te vertellen. Als die een beetje in de buurt komt van jouw diepere, vaak onbewuste beleving, dan kan je dat raken. Je kunt ervan schrikken, je gaan schamen en je schuldig gaan voeren en je gaat je misschien ook zelfs in allerlei bochten wringen om je te verdedigen of om in ieder geval die ander een ander beeld van jezelf te geven. Een hele klus, een heel gedoe, dat vaak de relatie ook niet ten goede komt.

In Mindful Analysis doen we het anders

In coaching en therapie gaat dit allemaal hopelijk op een wat meer professionele manier, maar helaas hoor ik hierover ook niet altijd de fijnste verhalen. Vandaar dat we dit in Mindful Analysis anders doen. De MA heeft namelijk helemaal niet de intentie om iets over jou te zeggen aangezien hij of zij jou niet kent, nooit heeft gezien zelfs. Dat er sprake kan zijn van zelfconfrontatie in het schrijven zelf is bijna vanzelfsprekend. Je schrijft over jezelf, je gevoelens en gedachten, maar ook over je eigen gedrag en je kijkt er nog eens naar.

Vreemde gedachten leiden tot antwoorden

Je leest wat je geschreven hebt en vraagt je af: ben ik dat, doe ik dat, voel ik dat? Het antwoord is ‘ja’ en dat kan nieuw voor je zijn. Door de onderliggende structuur van MA ga je namelijk schrijvend de diepte in. Je eigen diepte, je eigen geschiedenis popt hier en daar op, de invloeden van anderen in je leven, en onbewuste meningen, veroordelingen en niet zelden best heel vreemde gedachten zien het licht. Je vindt ze zelf vreemd, maar ze leiden je vaak ook tot de antwoorden op de vragen die spelen, en waarom je in eerste instantie bent gaan schrijven in MA.

… net als de lachende Boeddha

Verheldering, verduidelijking, rust. Dat zijn woorden die cliënten veel gebruiken als ze klaar zijn met het MA-traject en na een paar dagen schrijven opgelucht ademhalen. Zo erg was het allemaal niet en ze kennen zichzelf stukken beter. Aanvaarden zichzelf ook meer en kunnen soms zeker ook lachen om wat ze hebben uitgevonden. Net als een lachende Boeddha die alle constructies, oordelen en begeertes heeft laten gaan. Eventjes is er stilte en leegte. Om vervolgens weer op je eigen, authentieke wijze verder te gaan. Samen met anderen, natuurlijk.

Ook proberen? Je kunt direct starten en over een paar dagen zie je alles weer in een ander licht.