Wees eens je eigen vader!

We gaan het hier niet over politiek hebben, al kun je bij dit onderwerp niet om het boek De verweesde samenleving van Pim Fortuyn heen. Dat gaat namelijk over een samenleving waaruit de vader verdwenen is. Niet de biologische (dat duurt nog even) maar de symbolische, de culturele, de opvoedkundige, de zekerheidbiedende vader. Die man die vele dochters als klein meisje hebben gekend als de man die er altijd was, die alles wist en die kon bepalen wat goed was en wat niet. In Lacaniaanse termen: de man die de symbolische orde schiep.

Geen keuzes kunnen maken, het iedereen naar de zin willen maken, niet echt doen wat je wilt

Klinkt ingewikkeld, maar is toch wel terug te brengen naar de situatie waarin veel vrouwen verkeren. Zeker als zij geen keuzes kunnen maken, het iedereen naar de zin willen maken, niet echt doen wat ze willen en eigenlijk doodop zijn van de almaar aanhoudende onzekerheid bij zo ongeveer alles wat ze doen en zeggen. En ik kan je vertellen, dat valt niet mee, en het zijn er ook niet weinig die hiermee zitten. Als ik dan eens, in een privé- of professionele setting die vader als symbool te berde breng, dan gebeurt er wel wat.

Een perspectief dat veranderingen kan brengen

Wat gebeurt er dan? Dan komt er een of andere kracht of helderheid in de ogen, in de stemmen, in de dingen die daarna gezegd worden. Want ja, die angst en onzekerheden hebben in de diepte te maken met het feit dat je vrouw bent. Daarmee is zeker niet gezegd dat het voor alle vrouwen geldt, noch dat het een zwakte is, geenszins. Wel dat er een bepaalde manier van jezelf beschouwen bestaat die succes, authenticiteit en je eigen weg gaan, flink in de weg staat. En dat een ander perspectief, een blik op jezelf vanuit een andere identiteit – die van de vader – daar verandering in kan brengen.

Variant op ‘Wat zou de liefde doen?’

Net zoals het tegenwoordig heel hip is – in de softere sector – om je bij alles af te vragen ‘Wat zou de liefde doen? (kan inderdaad niet vaak genoeg) kan het zeker geen kwaad om je op momenten van twijfel en aarzeling of regelrechte vastlopers af te vragen: ‘Wat zou de vader doen, en kan ik dat ook gewoon doen?’ En nee, dan heb ik het niet over machomannen, dominante vaders die de boel wel even bepaalden en dergelijke sujetten. Nee, dan heb ik het meer over die symbolische vader, de beschermer, de sterkere, bij wie je altijd veilig bent en die altijd verstandig is. Die ook een zekere afstand van je heeft, waardoor hij de dingen scherper kan zien.

‘In naam van de Vader’

De filosoof Lacan, heel belangrijk in Mindful Analysis, heeft hier veel over geschreven en gezegd. Niet al te gemakkelijk en ook niet altijd hetzelfde, en ook verwijzend naar het Christelijke ‘In naam van de Vader’ – waarmee een soort eerbied die ook orde en rust kan brengen bedoeld wordt. En nog veel meer, maar daar hebben we het nu even niet over.

Probeer het eerst maar even uit, dames. Wees eens de vader, voor jezelf, voor de ander, ja, zelfs voor je business!

Je kunt het ook al schrijvend proberen uit te vinden, hoe dat zit met jou en wat je eraan kunt doen.