Wat is toch die droom, die visie, die passie die je moet hebben om gelukkig te zijn?

Als je alle succesverhalen, goeroes en gelukscoaches mag geloven dan draait het toch echt om die droom, die visie, die passie die je moet kennen om te kunnen bereiken wat je wilt. Om gelukkig te worden. Om jezelf te worden. Om te slagen in het leven. Maar zoals we allemaal intussen wel doorhebben, is dat net even iets ingewikkelder dan het lijkt.

De volgende vraag, als na jaren lezen, trainen, praten en misschien ook in de sterren kijken of bijzondere theetjes drinken, dit favoriete trio allerminst is gevonden, luidt: hoe kun je gelukkig zijn zonder die droom, die visie en die passie? En nog een eindje verder, als je ook die vraag niet hebt kunnen beantwoorden: bestaan ze eigenlijk wel?

Want zo komen de goedbedoelde stappenplannen en beloften over, alsof ze echt bestaan en het louter een kwestie van goed zoeken is. En als je dat niet goed doet, dan is het jammer. Eigen schuld dat het je niet lukt, dat je in de middelmaat blijft hangen, gefrustreerd en al, veelal als geldbron van diezelfde succesbelovers, maar dat even terzijde. Gemiste kans. Lullig.

Mag je ook thuis op de bank zitten, met of zonder poes op schoot, met of zonder ander naast je? Lekker tv kijken en een beetje niksen na een dag hard werken voor een of andere baas die je niet kent? Het werk kun je ook gewoon daar laten want je weet toch niet precies waar het over gaat en waar het toe dient. Maar het betaalt de huur en je eten en je vakantie waar je trouwens wel heel erg van geniet. Met volle teugen juist!

Of mag je ook gewoon met overgave werk doen dat niemand belangrijk vindt, maar waar jij iets extra’s, iets magisch in ziet? Data invoeren bijvoorbeeld? Een avondwinkel runnen? In een papierfabriek werken? Accountmanager bij een reclamebureau? Ik noem maar wat. Alsof de CEO van bedrijf X of Y zo gelukkig is. Of die filmster. Of die vlogger die de ganse dag zichzelf hoort en ziet, en hoort en ziet, en hoort en ziet…

Je hoeft het niet altijd te weten. En je hoeft ook niet altijd te wachten op dat moment dat je het wel weet. Als je van seconde tot seconde echt van binnenuit naar jezelf en je leven kijkt, naar wat je denkt, voelt en ziet. Naar wat je met de ander doet, bespreekt, waar je om lacht. Als je echt opmerkzaam bent, dan weet je dat je leeft. En daar is alles mee gezegd. dat is het startpunt voor het volgende moment in dat leven.

Dan is alles belangrijk en waardevol. Let maar eens op.