Waarom mindfulness bij ons eigenlijk niet zonder schrijven kan

Niet veel mensen weten dat mindfulness afkomstig is uit het Boeddhisme, uit de boeddhistische basisleer, wel te verstaan. Het heet eigenlijk vipassana-meditatie en maakt onderdeel uit van het achtvoudig pad dat de boeddhistische monnik moet bewandelen om tot verlichting te komen. Dat pad is niet gering, het bestaat uit allerlei voorschriften en regels waar wij ons over het algemeen niet zo makkelijk aan zouden kunnen houden.

Relaxter in het leven

Wel aan die mindfulness en hoe het ons wordt aangeleerd. Het is volgens sommigen ‘meditatie ontdaan van rituelen’, ontdaan van het idee dat het iets religieus is, in ieder geval. Down to earth, je gedachten observeren zonder oordeel, opmerkzaamheid, stilte, concentratie, en dat vaak trainen zodat je wat relaxter in het leven kunt staan.

Je bent geen monnik en hoeft dat ook niet te worden

Maar wat is dat dan, wat je ermee bereikt, met die mindfulness? In wezen is het een regelmatig terugkerend rustpunt in de drukte van alledag. Sceptici zeggen ook wel dat een halfuurtje op de bank of juist hardlopen hetzelfde effect heeft. Daar gaat het hier nu even niet om. Wel om dat leven, waarin we relaxter willen staan, maar waarin we ook nog steeds heel veel willen bereiken. En dat hoeft en hoefde die monnik niet.

Structuur en constructie om verder te komen

Die had het achtvoudig pad nodig als structuur, als constructie om te kunnen volgen met dat ene doel voor ogen: de verlichting. Wij westerlingen (niet dat alle oosterlingen monniken zijn) hebben hele andere dingen  voor ogen. We willen goed presteren, dingen opbouwen, geld verdienen, indruk op anderen maken, het onderste uit de kan halen, succes hebben en gelukkig worden.

Ook daar is een structuur en een te volgen constructie voor nodig, alleen is die voor iedereen anders. Natuurlijk is er een hoop gemeenschappelijk zoals dat je dingen ook wel moet kunnen en willen, en dat een en ander wel een beetje realistisch moet zijn, maar om te komen waar je wilt, moet je eerst jezelf kennen. En dat is zo ongeveer de grootste opdracht die we als – westers – mens hebben.

Je eigen leidraad en houvast schrijven

Dat hoeft niet op een heel diep filosofisch en/of psychologisch niveau te zijn, maar het kan geen kwaad om van tijd tot tijd eens in jezelf te duiken en op een rijtje te zetten waar je staat en wie je bij benadering denkt dat je bent. Daar zomaar een beetje over denken (terwijl je op je kussentje zit) is niet voldoende om je eraan vast te houden en het als uitgangspunt te nemen. ‘Gedachten komen en gaan’… de eerste les die je bij mindfulness leert.

Maar je kunt die gedachten ook onderzoeken, preciseren en waar nodig analyseren. Zodat je zelf kunt bepalen waar je wel en niet mee door wilt, wat je nog wilt ontwikkelen en waar je eventueel nog iets mee moet doen in de zin van verwerken van gebeurtenissen die je nog dwarszitten. Want die zitten ook letterlijk dwars.

Hoe doe je dat? Je raadt het al en velen gingen je in de geschiedenis voor, op zoek naar hoe te leven, wie zij waren.
Door te schrijven.
Je eigen teksten bieden je het houvast en de structuur die je nodig hebt om verder te gaan op de manier die bij je past, die authentiek is dus. Je vindt ook uit hoe je tegenover bepaalde zaken staat, wat je eigen morele kompas is bijvoorbeeld. Altijd handig bij het maken van ingewikkelde keuzes. En zo kan ik nog wel even doorgaan …

Dat het schrijven op zichzelf geen halszaak hoeft te zijn bewijst Mindful Analysis, waarin je van begin tot eind wordt geleid door prettige vragen die over niemand anders dan jou gaan. Vandaar dat je teksten ook over… jou gaan.

Uitproberen of meer informatie?