Waar je pen je zoal naartoe kan leiden…
Het leven kabbelt rustig voort en dat koester je nog maar even. Voor zo lang als het duurt, scherts je tegenover anderen, meebewegend met de wereldwijde zorg om zo ongeveer alles. Maar intussen trekken je dagen voorbij als voorheen. Je werk is ok, je relatie is wat die is, of die is er niet en dat is ook eventjes niet erg, je bent gezond op wat kwaaltjes na en het allerergste leed uit je verleden heb je wel verwerkt. Je vraagt je af en toe wel af of dit wel is waar je leven voor bedoeld was, en wat eigenlijk de betekenis van dit alles is. Er woekert en gist iets…
De grote vragen zijn eng
Soms word je overvallen door de vlakheid van je leven. De onmogelijkheid om dat ergens in uit te drukken ook. De rem erop als je wel eens wilt overgaan tot iets groots en meeslepends. Stel je niet aan, zegt het burgerlijke bange duiveltje in jou dan en je gaat weer verder, daar waar je gebleven was. De grote vragen zijn eng, de onrust die erbij hoort is verstorend, maar wat nog veel erger is: het wordt steeds ingewikkelder te accepteren dat dit is wat het is. En dat voel je wel aankomen, intussen hopend op een soort ouderdomsberusting – dat het op een dag allemaal toch een verkeken kans is en zo fijn op tijd, want veel te laat.
Waarom je leeft
Je kunt ook de proef op de som nemen en er eens goed voor gaan zitten. Eens met de pen in de hand je ziel de diepte in laten gaan en kijken wat ervan komt. Daar is het schrijven voor uitgevonden, zullen we maar zeggen. De broodnodige boekhouding van het werkelijke leven en dat in al zijn diepten en facetten aan bod laten komen. Om te weten en te voelen dat je leeft en waarom je dat doet. Om zo ook echt iets voor een ander te betekenen omdat je beseft: we zitten in hetzelfde schuitje. Ook al is die ander nog niet de pen of iets anders ingeklommen om die pas op de plaats te maken.
Wonderen gebeuren
Geloof het of niet, maar ik zie de grootste wonderen gebeuren als mensen eens een paar dagen de tijd nemen om naar binnen te keren en uit te zoeken waarom ze eigenlijk doen wat ze doen. Hoe het komt dat ze in een situatie van stilstand, van teleurstelling of juist succes zijn beland. Waarom ze tot keuzes zijn gekomen die hen eenzaamheid, onzekerheid, extreme afhankelijkheid of juist immens geluk hebben gebracht. De vraag is natuurlijk: waarom zou je je al die moeite getroosten, helemaal als het goed gaat?
Omdat je nu eenmaal af en toe oog in oog moet staan met het feit dat je niet bent overgeleverd aan de dingen, maar dat je er zelf betekenis aan geeft, en dus ook bestaansrecht.
Dat geeft vrijheid.
Dichter bij jezelf komen door je verhaal op papier te zetten, zo mooi wat er dan gebeurt.