Schrijven lost innerlijke spanningen op en schept ruimte voor nieuwe mogelijkheden
In bijna ieder Mindful Analysis-traject merkt de cliënt wel iets op over wat het schrijven met hem of haar doet. Niet dat we daarom vragen want MA gaat alleen over de cliënt en alles wat er in diens leven speelt. Het gaat nooit over de methodiek, laat staan over de Mindful Analyst. We doen dus ook niet aan voor- of nametingen, noch aan enquétes. Je komt erin omdat je het nodig hebt en je gaat er weer uit als je het niet meer nodig hebt.
Maar wat schrijven mensen zoal over het schrijven:?
- dat het hun kijk op de werkelijkheid verandert
- psychische en lichamelijke spanningen nemen af
- het is makkelijker om zaken van een afstand te bekijken
- men kan dichter bij de eigen emoties komen
- nieuwe mogelijkheden en ideeën dienen zich aan
- zelfvertrouwen neemt toe door meer zelfkennis en -begrip
- verwerken van gebeurtenissen geeft ruimte
- … en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
En over wat voor soort schrijven hebben we het dan eigenlijk? Want het is niet zomaar wat mailen wat je in zo’n traject doet.
Wat dan wel?
Je begint met het vertellen van een soort verhaal, een observatie van wat er nu in je leven speelt. Wat heeft aandacht nodig? Wat wil je opgelost hebben? Wat zijn je zorgen?
Dat schrijven hoeft nergens aan te voldoen. Je doet het op je eigen manier, in je eigen stijl en je schrijft zoveel als je wilt. Alleen dat al geeft rust en een eerste overzicht van wat er nu eigenlijk aan de hand is. Ja, denk je dan (vermoedelijk): dat is het, zo sta ik ervoor en zo ongeveer dit verlang ik.
Je verstuurt het eerste verhaal en je ontvangt een aantal vragen terug. Die vragen gaan alleen over wat je geschreven hebt, en je wordt uitgenodigd om nog wat uit te weiden, aan te vullen, uit te breiden. Voor jezelf betekent dit dat je nog meer een pas op de plaats maakt en goed inzoomt op wat zich in je afspeelt. Vervolgens ontvang je weer vragen, maar die gaan wat meer de diepte in. Wat zijn de achtergronden van je situatie, waar kom je vandaan, wat is er eerder in je leven zoal gebeurd, wat heb je meegekregen?
Daarmee breekt een wat intensievere fase aan waarin je in jezelf afdaalt en je je gedachten laat gaan over het grotere geheel. Emoties kunnen daarbij een rol spelen en dat is geen probleem. Je bent veilig en rustig in je eigen omgeving en hoeft niets te veinzen of in te houden. Je kunt helemaal jezelf zijn en de dingen laten gebeuren. En als je er klaar voor bent, schrijf je ze op. Alweer op je eigen manier, volgens je eigen selectie.
In de ruimte die dan ontstaat zie je verbanden, je begrijpt zaken beter en kunt meer verklaren van wat er allemaal gebeurt en wat je denkt en voelt. Je zelfinzicht groeit en daarmee komt ook rust en zekerheid. Ah, zo zit het! Daar komt het vandaan! Wat een opluchting dat ik er gewoon even heel emotioneel over kon worden…
En dan ontstaat er als vanzelf de behoefte om de toekomst in te kijken en te bedenken wat er mogelijk is. Wat wil je veranderen, hoe wil je dat doen en wat heb je daar bijvoorbeeld bij of voor nodig? Een prettige fase waarin je voelt dat je zaken achter je kunt laten en de wil voelt opkomen om nieuwe dingen te creëeren, want wat voor aard dan ook.
Dat alles doe je schrijvend. Een paar dagen lang, iedere dag een of twee keer. Wat je wilt, wanneer je wilt. En dan ontdek je vanzelf wat het nog meer voor je en met je doet.
