Haal je er wel uit wat erin zit? Of ben je bang voor wat de ander ervan vindt?

Als je de mainstream coachingsuitingen mag geloven, dan moet iedereen in staat zijn om het onderste uit de kan te halen. De eigen kan, welteverstaan. Je moet je passie vinden en volgen, je talenten ontwikkelen en een zinvolle bijdrage aan de maatschappij leveren. Dat is nogal wat. En wat gebeurt er als dat je allemaal niet zo makkelijk lukt?
Om te beginnen is het vaak al ingewikkeld om precies te begrijpen wat men ermee bedoelt en hoe je dat voor elkaar kunt krijgen.

De buitenwereld

Toch kun je wel het gevoel hebben dat je nog niet helemaal doet wat je wilt, of kunt, of ooit voor ogen had. En of de buitenwereld daar nu iets van vindt of niet, het kan je in de weg zitten. Waarschijnlijk omdat het een heel normaal en natuurlijk iets is: groeien, in wat voor zin dan ook. Ten grondslag aan dat dwarszitten ligt meestal een zekere mate van angst. Daar zijn toch de meeste aarzelingen en onzekerheden wel toe terug te brengen. Pure angst.

We leven in een vrij land

Je kunt er niet goed bij, bij die angst. Want rationeel gezien hoef je natuurlijk niet bang te zijn voor succes, voor het nemen van een risico, voor het eindelijk eens uitspreken wat je vindt en wilt. We leven (nog) in een vrij land en over het algemeen bewonderen mensen andere mensen die hun nek uitsteken. Niet teveel natuurlijk, maar dat is hun eigen angst. Of zit het ‘m daar nu juist in? Is het angst voor de reactie van de ander?

De kleinste schrikreacties worden zorgvuldig bewaard

We trekken ons veel meer van de ander aan dan we denken. Of dan we veinzen te denken. Let maar eens op hoe lang een complimentje blijft hangen. Of hoe een kritische opmerking kan steken – en dus nog veel langer blijft hangen. Dat gaat dieper dan je denkt. Dingen worden opgeslagen, de kleinste schrikreacties worden zorgvuldig bewaard en zijn niet weg te rationaliseren. Daar zijn allerlei verklaringen voor die met hersens en oermensen te maken hebben, maar wat moet je daarmee?

In vrijheid je eigen weg gaan

Wat wel helpt is er zelf een andere positie tegenover innemen. En wat daar weer bij helpt, is schrijven. Onderzoekend schrijven en welwillend kritisch naar je eigen teksten kijken. Aan de hand van vragen van een Mindful Analyst, die er alleen maar op uit is om jouw eigen zachtheid en mildheid aan het licht te brengen omdat je alleen daarmee die hardnekkige en vooral kleverige angstjes te laten oplossen. Zodanig dat je op een gegeven moment niet eens meer weet of voelt waar dat over ging. En je in vrijheid verder kunt gaan op je eigen weg.

De ander bij de hand nemend, of in ieder geval een glimlach toewerpend!

Proberen?

In het boek Schrijf je vrij lees je alles over deze succesvolle methodiek, Mindful Analysis