Het nieuwe normaal of de nieuwe onwetendheid

In plaats van het nieuwe normaal kun je ook spreken van de nieuwe onwetendheid. Want normaal was het al nooit, en dat gaat het – leven – ook nimmer worden. Maar er was tot een paar maanden wel onwetendheid, en die is er nu nog steeds. Alleen is het mooie dat we nu denken dat die ergens anders over gaat.

Is onzekerheid hetzelfde als onwetendheid?

Waar ging die ‘oude’ onwetendheid dan over? Of nee, is onwetendheid hetzelfde als onzekerheid? Nee, onzeker hoeft het niet te zijn, onwetendheid kan dom maken, maar ook nederig en bescheiden. En ontvankelijk voor wat het leven voor je in petto heeft. Iets als geloven in het lot, of gewoon: maar eens kijken wat de dag van morgen brengt.

Maakbaarheid en succes doe je zelf

Nou, dat was zeker niet de ‘oude’ onwetendheid, want er was eigenlijk best een sterk geloof dat we de boel onder controle hadden. De maakbaarheidsgedachte was nog steeds niet uitgeroeid, en dat succes was nog steeds vooral je eigen verantwoordelijkheid. Evenals je gezondheid. Om maar een paar dingetjes van alledag te noemen.

Angst voor de dood

Nu lijkt het alsof de wereld totaal op zijn kop is gezet en angst en onzekerheid ons leven beheersen. Althans, dat willen mensen die aandacht willen (media, politici) maar al te graag uitroepen. Terwijl, als er een ding is wat de hele wereld vandaag de dag laat zien, het de mogelijkheid tot controle is. Uit angst voor de dood en de totale vernietiging van de mensheid, want daar gaat het in essentie over.

Onze hersens hebben een schok gehad

Afgezien van een handjevol apocalyptici hield niemand eerder echt rekening met die totale vernietiging. Hooguit een plaatselijke, en die was altijd ver weg. Nu hebben onze hersentjes een schok gehad, helaas ook vergezeld van echte ellende en doden en de onuitputtelijke stroom beelden en woorden daarvan en daarover. Maar alles lijkt allang weer een soort van normaal te worden. Met een aangenaam sausje van een beetje verboden.

Wat is dan die nieuwe onwetendheid?

Het is een ietsje pietsje overgave, een klein beetje loslaten, een fractie van een seconde iets beseffen van je eigen nietigheid. Een millimeter geloof in iets groters, iets alomvattends, iets waar je niets, maar dan ook niets over te zeggen hebt. Een toestandje van er even niet zijn, opgelost in het niets, ik-loos en zonder enige substantie.

Best lekker.