De ander zien en laten zijn zoals hij/zij is. Waarom is dat toch zo moeilijk, vooral in de liefde?

‘Je kunt een ander niet veranderen’ – hoe vaak heb je dat al niet horen zeggen? Niet dat jij jouw ander wilde veranderen, geen sprake van. Je vindt dat iedereen mag zijn wie die is, vrijheid blijheid, ieder z’n ding, enzovoort. Helaas sluipt er onbewust in veel relaties toch die veranderdrift. De ander blijkt vaak toch echt een ander mens te zijn, en niet de vermenselijking van je ideaalbeeld. Dat om te beginnen.

Dromen

De levensloop van die ander lijkt hem of haar ook een wat andere richting in te sturen dan die jij voor ogen had. Je probeert zo goed en zo kwaad als het kan beslissingen en ontwikkelingen samen te nemen en de doorlopen, maar helaas, na een paar jaar – of al zoveel eerder – doe je concessies, geef je je dromen maar op, of leef je die van de ander (die dan geen dromen zijn, want niet van jou).

Prachtig plaatje

Ongeluk en teleurstelling worden niet zelden een plakkerige onderstroom omdat je het niet kunt begrijpen. Jullie zouden het toch anders doen? Het zou toch zo’n schitterend verhaal, zo’n prachtig plaatje worden? In plaats daarvan kijk je naar de ander en denk je: ik ben niet alleen mijn dromen kwijt, ik kan mezelf ook niet meer vinden. En je probeert dan maar het beste te maken van wat je dan wel geworden bent, al kun je dat al helemaal niet meer definiëren.

Hek van de dam

Vanuit het ongeluk en de teleurstelling komt de frustratie gedropen in de vorm van verwijten, gesnauw, flauwe grappen waar anderen bij zijn of gewoon de beslissing dat je vanaf nu gewoon je eigen gang gaat. Geen vrolijk verhaal, maar in de grond van de zaak wel wat veel voorkomt, en wat ook gewoon heel menselijk is. Maar troost je: het hek is nog niet van de dam, de hel is nog niet uitgebroken. Er is nog hoop!

Angsten en eenzaamheidsgevoelens

Want intussen is het interessant om eens te bekijken in hoeverre je je eigen ervaringen, nee: eerder nog die van je ouders of belangrijke anderen aan het projecteren bent. Onze persoonlijke geschiedenis puilt uit van de onuitgesproken angsten, eenzaamheidsgevoelens en het idee tekort te schieten. In wat voor zin dan ook. En we doen allemaal ons best om de boel te verhullen. In godsnaam, maak dat mooie plaatje van ons!

De ander zien

Het is een kunst van een hele hoge orde om jezelf, én de ander te zien zoals jullie werkelijk zijn. En je gaat nog een stap verder als je dat beeld kunt laten gaan en je je eigen grenzen laat vallen en echt naar de ander kunt kijken, luisteren, hem of haar kunt voelen en echt in de diepste zin van het woord kunt zien.

Dat is een heel speciaal soort waarnemen waar je het heel erg lekker warm van krijgt.

Dat is liefde.