Ben je van jezelf of ben je van de ander(en)?

Daar ging het van de week opeens over met een wijze vrouw die ik direct na haar korte en glasheldere uiteenzetting aanraadde om als de donder een boek te gaan schrijven. Maar daar heeft ze geen tijd voor. Ze luistert precies naar de mensen om zich heen, van daaruit weet hoe ze moet leven en daar is nu even geen tijd voor het in haar eentje schrijven van een boek.

We zijn van onszelf (?)

Jammer, maar helaas. Het is intussen een vraag die helaas almaar negatief beantwoord wordt als je het op de keper beschouwt. Ben je van jezelf of ben je van de anderen? Want we leren – in onze maatschappij – dat we van onszelf zijn, verantwoordelijk voor onszelf en ons eigen geluk & succes… enzovoort. En dat het juist het ergste is wat je kan overkomen is dat je je laat leven door anderen, zoals dat zo mooi heet.

Weer niet de top bereikt

Maar hoe vermoeiend is het niet, zoals iedereen intussen wel weet, om iedere dag weer zelf dat leven te vullen, die koers uit te zetten, dat mislukken te incasseren en in te zien dat je alweer niet helemaal tot de top of dat andere geweldige succes bent gekomen? Laat staan puur geluk, alle bestsellertjes ten spijt? En als je dan toch jezelf moet worden, waar zit dat zelf dan wat je moet ‘voeden’, ‘ontwikkelen’ en tot wasdom moet laten komen?

Wat doen die belangrijke anderen in je leven?

Niemand die het weet, niet echt. Terwijl er ook een andere visie en levenswijze mogelijk is, geheel in lijn van de gedachten van deze wijze vrouw. Laat ik het wat knulliger uitleggen: je hebt allerlei mensen om je heen. Ik vul niets in nu, je ziet ze vanzelf. Belangrijke anderen met wie je op een essentiële manier te maken hebt. Je verhoudt je tot die personen, je houdt van hen, je hebt er relaties mee die je niet zomaar kunt stopzetten.

De relatie

Allerlei soorten mensen, in allerlei soorten en maten, verbanden, verwantschap of niet – vriendschappelijk, zakelijk, wat niet al. Wat vragen die mensen van je? In welke richting sturen ze je dagelijks leven, iedere dag weer? Als je van hen houdt, dan is het niet voor niets dat je je naar hen voegt. Dat je hen tegemoet komt in hun wensen, dat je de relatie onderhoudt en je leeft volgens bijvoorbeeld jullie intussen gedeelde normen en waarden.

Overschatte bestsellertjes

Helemaal niet erg, hoor. Want dat opgeblazen zelf in de bestsellertjes is een nogal overschat iets. Volgens de Boeddhisten bestaat het trouwens in zijn of haar geheel niet. Dat wil niet zeggen dat je een slappe pop in handen van anderen moet worden, dat je geen eigen kracht, identiteit en energie hebt, maar het betekent wel dat je beeld over jezelf in de wereld van en met anderen wat interessanter wordt. Breder, dieper, meer in beweging, samen met alles en iedereen die toch al zonder ophouden in beweging zijn.

Wil je daarover ook eens bij jezelf in het diepe duiken en uitvinden waar jij staat? Wees van harte welkom.