Je kunt het leven niet veranderen, hoe graag je dat ook zou willen. Vergeven kan wel.
In het reine komen met jezelf, je verleden opruimen, schoon schip maken, je probeert in het leven nogal wat om de scherpste randjes er in ieder geval af te vijlen. Van dat verleden dat zijn sporen nalaat. Je kunt het ook niet ontkennen, je kunt het niet uitwissen. Ook al is het er niet meer, je wordt erdoor gestuurd en bepaald. Ook door een heleboel andere dingen, gewoon ook door het weer bijvoorbeeld, maar daar kun je nog voor weglopen door een vlucht naar een ander land te boeken.
Geleden in je jeugd
Je kunt niets aan het verleden veranderen, maar juist omdat het er niet meer is, kun je wel de betekenis, de impact ervan veranderen. Nou ja, waar het gaat om je eigen persoonlijke ervaringen, voor een ander is dat alweer een stuk ingewikkelder. Toch is het best ingrijpend als je beseft dat je niet bent geworden wat je worden wilde omdat je in je jeugd geleden hebt. Omdat andere mensen het heft in handen hadden, aan zichzelf dachten en zo jouw ontwikkeling in de weg hebben gestaan.
Veel mensen houden zich maar net staande
Dan heb ik het over ouders en andere belangrijke, vaak volwassen anderen die je misleidden, mishandelden, misbruikten om hun eigen frustraties te botvieren, om hun eigen onopgeloste problemen met het leven te kunnen afreageren. Geen geringe zaken, en heel veel mensen hebben hiermee te maken gehad, in wat voor vorm dan ook. Meer dan je denkt, trouwens. Vaak worden dergelijke zaken afgedekt, weggestopt en overschreeuwd door uiterlijk succes en ogenschijnlijke kracht. Maar veel mensen houden zich maar net staande.
Vergeven en iedere dag is weer nieuw
Het is het leven zelf. Er is ook niet veel aan te veranderen. Behalve dat je voor jezelf de hele ingewikkelde weg van het vergeven inslaat. En je beseft dat iedere dag een nieuwe is, waarop je bij iedere handeling zelf kunt bedenken of je ‘m gaat doen of niet. Waarom doe je wat je doet, waar ben je op uit? Wil je hetzelfde blijven doen of verder doordringen in het mysterie van het leven? Als je het zo ziet, dan wordt het alweer een stuk leuker. Maar het is een klus. Een kunstwerk zo je wilt.
heel herkenbaar , thanxxxx
ik ben aan het opruimen ten bate het pad dat ik nu aan het bewandelen ben , ik was in de laatste zes jaar van mijn huwelijksleven niet meer gelukkig met mijn man omdat de man van mijn dromen ( op wie ik verliefd werd in 1 seconde zodra ik zijn naam hoorde uit zijn mond in 1998 ) ) in 2014 onverwacht ( hij kreeg mijn man als klant aan de lijn bij het bedrijf waar ie werkt ) kwam de man van mijn dromen terug in mijn leven en het waakvlammetje kreeg zuurstof en laaide weer op daarna was het intieme tussen mij en man aan het verdwijnen , inmiddels is mijn man overleden ( 9 maanden geleden) en sinds enkele weken ben ik verliefd ( en het is ditmaal wel wederzijds ) op de man van mijn dromen( op wie ik dus verliefd werd in 1998 ) en het klikt zo goed tussen ons en voel me op en top gelukkig dat deze gelukzaligheid ook gepaard gaat met dealen van a Big Lie betreft de laatste zes jaar van mijn huwelijksleven dat geef ik de ruimte , doorleef het , want het zit in de weg , opruimen is noodzakelijk en dat zorgt ook voor meer slapen overdag , het zij zo !
Dank voor je reactie!