Met elkaar uitlachen en ruzie schoppen komen we er niet. Wel met een knuffel uit India?
Nieuws selecteren is er niet meer bij, maar wat maakt het uit. Je kunt ook aan het denken gezet worden door alles wat om je oren vliegt. Een mooi meisje dat anderen belachelijk vindt en uitlacht omdat zij Zwarte Piet niet racistisch vinden. Een man die het liefst van de daken wil schreeuwen (als Sinterklaas?) dat ‘de Islam’ niet deugt en een Indiase mevrouw die haar 35 miljoenste hug komt brengen, toevallig in Nederland. Iedereen doet zijn best, zullen we maar zeggen.
Onvrede en onderbuikgevoelens
Dat is misschien wel het probleem, dat iedereen – nou ja iedereen – zo nodig iets moet zeggen of doen om te laten zien dat er een mening is, of een standpunt, of iets dat anders moet. En het vervelende is dat het volstrekt onduidelijk is waarom dat moet. Waarom dat echt moet. In sociologische en psychologische analyses gaat het dan om ontlading, om onvrede en onderbuikgevoelens. En om iets als: als alles toch aan het veranderen is, dan dit ook maar.
Kort lontje
Echt revolutionair is dat alles niet te noemen, meer lijken het afleidingsmanoeuvres, dingen aanstippen, ‘aan de orde stellen’, die vast en zeker wat opwinding veroorzaken omdat iedereen sowieso al een kort lontje heeft. Maar de enige vraag die echt belangrijk is: hoe komt men aan dat korte lontje? Is er deep down inside soms iets heel ergs aan de hand dat dat lontje rechtvaardigt, iets dat ons collectieve bewustzijn herbergt, maar zo explosief is dat we het maar via kleine gaatjes moeten ventileren?
Internet
Zou kunnen. Wat het dan ook moge zijn, het veroorzaakt een fikse angst die de hersens hier en daar ook op slot doen gaan. Want echt argumenteren is er allang niet meer bij. De wetten van de logica lijken hun langste tijd te hebben gehad en dingen onderbouwen is zooooooo 1950… Allemaal de schuld van internet natuurlijk!
Goede dingen
‘Maar er zijn ook hele goede dingen gaande, hoor, ‘ hoor ik ook mezelf regelmatig zeggen. Mensen die kiezen voor rust, voor beheersing, voor liefde. Die zich groeperen en een vuist maken tegen onrecht, ontmenselijking, zorg voor het milieu. Die doen ook hun best met historische bronnen, wetenschappelijk onderzoek en andersoortige onderbouwing van hun argumenten en doelstellingen. Maar ja, die daarmee maar eens meer aandacht te krijgen dan iemand die een snelweg verspert om iets te schreeuwen over Zwarte Piet.
Of hebben we hier soms ook te maken met een ‘kleine groep raddraaiers die het voor de anderen verpesten’?
Bepaal je eigen plaats, zou ik zeggen.