Het leven is niet een project dat af moet

In een Mindful Analysis-traject neem je de tijd om over jezelf te schrijven en dat levert niet zelden verrassende resultaten op. Je leest jezelf als het ware, en dat kan even schrikken zijn. Even iets anders dan een project op je werk. Zo kun je ontdekken dat je precies hetzelfde doet als je ouders, terwijl je je nog zo had voorgenomen die patronen te doorbreken. Of je bent zozeer opgeslokt door het – wonderlijk genoeg – nog steeds bestaande idee over de maakbaarheid van het leven, dat je niet in de gaten hebt dat dit ook voor jou niet geldt. Je raakt gefrustreerd, je wordt boos of verdrietig, je gaat dingen forceren en in het ergste geval word je ziek.

Meteen de diepte in

Het gaat meestal niet om de onderwerpen die je her en der op sites en in tijdschriften tegenkomt. Het schrijven gaat meteen de diepte in en dan kom je op thema’s die niet zoveel met ‘loopbaan’ of ‘relatie’ an sich te maken hebben. Wel met de vraag wie je bent en waar je staat in het leven. Wat je verwacht en in welke bochten je je wringt om rust in je hoofd te krijgen. En hoe je telkens toch weer in die patronen vervalt. Terwijl dat hoofd overloopt van de oordelen, zelfbeelden en onvoorstelbaar veel vragen, eisen en vooral een hele hoop ongeduld. Nee, dat is geen overzichtelijk project.

Het malle idee dat je perfect moet zijn

Ongeduld vanuit de illusie dat het ooit ‘af’ is. En dat je door maar de meest rare stappenplannen en levensrecepten te volgen ook heel snel kunt zorgen dat het ‘af’ is. Met andere woorden: dat je die perfecte persoon bent met dat perfecte uiterlijk, innerlijk, inkomen, met die perfecte relatie en alles verder ook piekfijn voor elkaar. Waar komt dat malle idee toch vandaan dat je ‘perfect’ moet zijn, dat je leven een soort ‘project’ is dat je doorloopt zoals een module uit een of andere cursus?

De illusie van de maakbaarheid

Lezend in het zeer aanbevelenswaardige boek Elite gezocht van Sander Schimmelpenninck en Ruben van Zwieten vind je er een variant van de vele verklaringen, toegespitst op de kleine groep exorbitant rijke Nederlanders en hun traditie. Hoewel, traditie, de hier beschrevene gaat pas anderhalve generatie mee. Dat leggen de auteurs je allemaal haarfijn uit, hier gaat het even om die maakbaarheid. De verklaring ervan begint al bij de Reformatie, dus daar beginnen we hier nu toch maar niet aan.

Je leven als spreadsheet

Interessanter is wellicht de vraag waarom je het jezelf toestaat om je eigen leven op zo’n simpele, respectloze, wegwerpachtige manier te beschouwen. Het gaat om je leven, en je maakt er een werkstukje van, een knutselwerkje, een spreadsheet of erger nog een eenheidsworst uit een maakbaarheidsfabriek. Dat project dus. Koud en liefdeloos…

Tart je verbeelding eens

Waarom sta je jezelf toe om je hersens en zintuigen zo beperkt in te zetten en om je niet bijvoorbeeld heel erg lang ergens over te verwonderen zonder dat je ooit een antwoord krijgt? Waarom moet alles in tijd gemeten worden, en zelfs dat liefst zo snel mogelijk? Waarom tart je niet je verbeelding met gekke verhalen, met vreemde kunst, met de moeilijkste filosofie die onleesbaar, of in ieder geval totaal vervreemdend is?

Er is een hoop meer te doen in het leven dan louter dat project afronden. Vooral ook omdat het je niet gaat lukken. Je kunt er maar beter een kunstwerk van maken, van dat leven van jou (vrij naar Nietzsche).

Laat je hierdoor niet weerhouden om zelf de tijd te nemen om uit te vinden hoe je dat kunt doen en neem contact op voor meer informatie.