Onthechten gaat niet zo makkelijk – onderzoeken hoe het met jouw hechting zit wel

Mindful Analysis is deels gebaseerd op de Vier Edele Waarheden uit het Boeddhisme, waarin onthechting een essentieel onderdeel is. Altijd ingewikkeld om uit te leggen wat dat betekent en al helemaal hoe het te bewerkstelligen. Het gaat per slot van rekening over iets heel abstracts (echt loslaten) in een wereld waarin bezit, houden-wat-je-hebt en ‘jezelf zijn’ zo belangrijk zijn. Wonderbaarlijk genoeg lukt het in een MA-traject wel vaak, dat onthechten, en daarbij zullen ook andere factoren een rol bij spelen, zoals het schrijven.

Veel, veel verdriet

Ook in gesprekken is het te doen: die persoonlijke hechting onderzoeken en uiteindelijk in ieder geval deels laten oplossen: die oorzaken van stress, spanning, frustratie, angst en veel, veel verdriet. Het toverwoord daarbij is aandacht. Individuele aandacht en de concentratie om zonder oordeel en in alle vrijheid op zaken in te zoomen. Wat voor relatie heb je? Hoe heeft die zich ontwikkeld? Hoe ben je tot de belangrijke keuzes in je leven gekomen? Wat zijn de belangrijke thema’s in je – jonge – leven geweest?

Er bestaat geen ‘ik’

Die aandacht richt de therapeut/MA natuurlijk op de cliënt, maar wel op zodanige wijze dat deze zich vrij voelt om zelf vervolgens alle aandacht op zichzelf te richten. Hoe krijg je dat voor elkaar? Door een ander Boeddhistisch principe goed te begrijpen, of althans te willen begrijpen en trainen: het idee dat er geen ‘ik’ bestaat. Met andere woorden: weg uit je egocentrische gedachtegangen, associaties en projecties. Dus niet steeds denken: dat heb ik ook, of daar vind ik zus of zo van, of wat een rare kwiebes is dat, wat een maffe ideeën houdt hij er op na.

Gewone dagelijkse beleefdheid

En ach, puur Boeddhistisch is dat allemaal niet. In alle levensbeschouwelijke tradities verschijnt het principe van ‘jezelf vergeten’ ergens op enigerlei wijze. Maar niet alleen in dat hogere werk, ook in gewone, dagelijkse beleefdheid is het zo ongeveer regel nummer één dat je eerst aandacht aan de ander geeft, en dan pas aan jezelf. Jammer dat een heleboel mensen dat niet meer lijken te weten, laat staan het mooie ervan te begrijpen. Hoe zat het ook alweer met…

– een ander voor laten gaan als je in de rij staat
– de deur voor iemand open houden
– iemand echt laten uitpraten en dan een geïnteresseerde vraag stellen, in plaats van meteen beginnen met ‘IK’
– Sorry zeggen als je tegen iemand aanloopt
– etc etc etc…

Enfin, we zijn hier Amy Groskamp ten Have niet, maar het principe is er wel eentje om een strikje om te doen. Geef de ander de ruimte, geef de ander aandacht. En als laatste: neem jezelf niet zo serieus (tenzij dat juist hard nodig is, en dan is de cirkel weer rond).

Meer weten over hoe we te werk gaan?