De beproeving van het ‘zelf’ in de wereld van nepnieuws
Deze tijd is een flinke beproeving voor je zelfbeeld, je mensbeeld en je levensverwachting. Als je er tenminste even bij stilstaat. Had je net het idee dat je via coaching en allerlei stappenplannen en excellente opleidingen de top kon bereiken – als je maar wilt! – nu blijkt dat die top lang niet zo begerenswaardig is. Sterker nog, er zijn mensen die daar flink de balen van hebben. Niet eens vanuit jaloezie over geld, maar gewoon, omdat er steeds meer corruptie aan het licht komt en mensen wel beweren dat ze veranderen en ethisch gaan handelen, maar het niet doen.
Nepnieuws
En dacht je net dat we toch wel in een mooie, lange periode van in ieder geval Europese vrede waren, nou, die ebt heel snel weg. Als je nu nog ietsen of iemanden kon aanwijzen waardoor dat komt, maar nee… ook dat zit er niet in. Want er is nu naast nieuws (hoe objectief kan dat zijn?) ook nepnieuws waarin naar gelieven mensen elkaar de schuld geven van misdaden, discriminatie, corruptie – daar issie weer – en ophitserij van allerhande aard. De wetenschap blijkt ook steeds meer een wereld van macht & geld te zijn en onderzoek wordt naar hartenlust beoefend, maar vooral naar details van details, waardoor ieder overzicht ontbreekt.
Kort rokje met hakken
Niet dat het in grote lijnen ooit echt anders is geweest. Mensen willen elkaar heel misschien toch wel een beetje begrijpen, dat kunnen is weer een ander verhaal. Je kijkt in de spiegel en vraagt je af: begrijp ik mezelf en mijn naasten eigenlijk nog wel? Waarom heb ik vandaag anders naar die lichtbruine collega gekeken dan ik eerder deed? En heb ik niet een beetje geveinsd toen ik zei dat ik mijn andere collega die papa-dag van harte gun? Begin ik niet heel erg te twijfelen aan mijn eerder zo geliefde en allesoplossende humanistische attitude? Geloof ik nog wel in de mens? In mezelf? Mag ik nog wel mezelf zijn en trouwens, heb ik eigenlijk nog wel een zelf als mijn gevoel voor vrijheid een stukje ineenkromp toen ik vanmorgen dat korte rokje en die hakken aan wilde doen, maar dat toch maar niet deed?
Hoe weet je wat waar is?
De wereld wankelt en dat al of niet bestaande ‘zelf’ ook. En dan moet je maar mindfull blijven en niet oordelen. Tsja, wat moet je daar eigenlijk mee? Als je wel een oordeel hebt word je op social media daar op jouw beurt wel weer om veroordeeld. Want iedereen heeft een mening en die moeten we respecteren, en dat loopt zodanig uit de hand dat je je mening maar voor je houdt. Bovendien, je kunt je mening niet meer goed onderbouwen want hoe weet je nou dat wat je in de krant en op internet leest waar is?
Goed, dat de waarheid in het midden ligt, dat wist je wel. Maar dit midden begint een beetje op een zwart gat te lijken.
Wat te doen?