In Mindful Analysis – er floept een innerlijk zoeklicht aan

Als je in Mindful Analysis bent, word je gestimuleerd om in jezelf af te dalen, zoals we dat zo mooi zeggen. Zonder dat je het in de gaten hebt floept er een soort innerlijk zoeklicht aan en ga je op speurtocht. Niet wij weten waarnaar je op zoek bent, dat weet je zelf. Al heb je dat nog niet in de gaten, nee, juist dat ga je uitvinden. Klinkt ingewikkeld, maar is toch precies datgene wat nodig is als je een beetje de kluts kwijt bent, omkomt in je emoties of voor ingewikkelde keuzes staat.

Je gedraagt je nog wel, maar intussen…

Ons innerlijk systeem, de psyche in dit geval, is nu eenmaal niet altijd helemaal op orde en als er ernstige dingen aan de hand zijn, dan loopt alles door elkaar heen. Je probeert je gedachten nog te ordenen, je gevoelens te reguleren, maar soms gaat dat gewoonweg niet. Je kunt je gedrag nog heel lang wenselijk laten zijn, normaal, alsof er niets aan de hand is en vooral: alsof je het zelf allemaal in de hand hebt.

Hoe zit het met de ander?

Er gebeuren ontzaglijk veel dingen in een mensenleven en vooral vragen mensen veel van elkaar. Weet je wat de ander van je verwacht, voor je voelt, het liefst samen met je zou willen doen? Hoe zit een relatie in elkaar, hoe moet je omgaan met de ander om de boel zo harmonieus mogelijk te houden en toch niet het onderspit te delven? Als je intens verdrietig bent en gevangen in je eigen wanhoop, wat zien en begrijpen anderen daar dan van?

De werkelijkheid is vaak niet zo werkelijk als je denkt

Zo kunnen we nog wel even doorgaan met de mysteries van het innerlijk beleven en juist dat kun je in een Mindful Analysis-traject in alle rust uitzoeken en beschrijven. En wat je beschreven hebt, kun je ook weer wissen. Niemand die er wat van zegt, niemand die er wat van vindt. Zo onderzoek je je eigen werkelijkheid, die vaak helemaal niet zo werkelijk blijkt te zijn. En dat in vaak maar goed ook… Want het geeft licht en ruimte als je je bevrijdt van vaststaande ideeën, zelfbeelden, verwachtingen en vastgeroeste herinneringen aan dingen die al heel lang geleden zijn.

Eng, dat niets…

Mensen zijn bang voor het niets, maar met dat niets kom je al schrijvend wel af en toe oog in oog te staan. Hoe fijn dat is, merk je tijdens het schrijven, er is niets engs aan, het biedt juist mogelijkheden voor de nabije, maar ook de verre toekomst. Je ziet dat die leeg zijn en dat er maar een iemand is die ze in jouw geval kan vullen. Niemand anders. Dat is gaaf!

Proberen? Je bent van harte welkom!

Lees hier meer over het MA-traject