Op je 25ste klaar: rijk, gelukkig en alles gezien. En dan?

Je hoeft maar ergens op een sociaal medium of gewoon televisie te kijken en er is wel iemand, oud of jong, die suggereert dat het toch zo fijn zou zijn als je een beetje op tijd in het leven klaar bent. Financieel binnen, voor eeuwig rimpelloos en propvol oude wijsheid die ook nog eeuwen meegaat.

Illusie

Dat dit een illusie is, weten we allemaal. Dus waarom nu een stukje schrijven over wat we allemaal al weten? Omdat het zo schadelijk kan zijn als je doorslaat in net doen alsof je het niet weet. Goed, wat weten we dan?

De opdracht om te leven

Dat er een opdracht is om het leven te leven. Waar die opdracht vandaan komt mag je zelf bedenken, geloven of aannemen. Het leven tussentijds afbreken levert andere mensen een hoop ellende op, zoveel weten we allemaal. Toch kan het: er zijn momenten in het leven dat het je allemaal niets meer uitmaakt. Dat zijn dieptepunten, momenten van verdriet en onmacht. En je denkt: wat maakt mij het nog uit. Dan is het te hopen dat er toch nog iemand is die je in het leven houdt, al was het maar door met oprechte aandacht naar je verhaal te luisteren. Want zo lang je leeft, sta je midden in het leven. Dan moet de rest nog altijd beginnen.

Het leven is nooit af

Het leven is nooit af. Ook niet als je 99 bent geworden en rustig in slaap bent gevallen en al in de hemel bent of ergens anders waarin jij of je nabestaanden geloven. Je leeft misschien zelf fysiek niet meer, maar in de herinnering van anderen ben je er nog wel. En die herinnering is niet een kastje waar je levensverhaal geordend op hoofdstuk ligt opgeslagen. Nee, je leeft voort in het wezen van anderen. In beelden, woorden, geluiden, geuren. Betekenis en zingeving. Misschien ben je zelfs medebepalend voor hun dagelijkse keuzes, in het nare geval voor hun dagelijkse pijn.

Hoe sta je in het leven?

Dus als dat leven nooit af is, dan gaat het door, iedere nanoseconde en waar mogelijk nog meer. Het is altijd in ontwikkeling, altijd in verandering. En dat leven is niet iets dat zich buiten je afspeelt, Je bent het zelf, het is je ervaring en beleving, je herinnering en je hoop en verwachting voor de toekomst. Hoe je je verhoudt tot anderen, sterker nog, hoe die anderen in jou leven (dus ook als ze nog niet dood zijn) en jij in de anderen.

Op je 25ste binnen

Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Maar wat is er dan zo erg aan als je zelf al vindt dat je klaar bent? Zo leuk: ‘op je 25ste al rentenieren op een zeilboot’ of iets dergelijks? Nou, dat het leven zelf je zal laten zien dat je geen gelijk hebt. Dat je nog maar net begonnen bent. En wat je dan gaat beleven en ervaren kan een zware dobber zijn, want je was toch al klaar? Een teleurstelling wordt een zwaar débacle, luxe is gewoontjes en alles wat om inventiviteit en creativiteit vraagt is je te veel. En hoe ontwikkel je je in relaties als je op je 25ste al klaar bent: ‘been there, done that‘?

Wijsheden van oude mensen

Aan de andere kant heb je van die oude mensen die lijstjes laten opstellen van hun levenswijsheden. En daarbij dan zeggen: ‘Had ik dat op mijn 25ste maar geweten. Kunnen we dit die kinderen niet nu alvast leren?’

Nee dus. Wellicht een leuke opkikker als besluit van dit stukje: wees je eigen eregast in je eigen leven.

Maak er wat moois van!