Met wie ben je de hele dag bezig? Met jezelf. Het innerlijk gebabbel.

Of niet soms? Ben je niet de hele dag met jezelf bezig? Met hoe je eruit ziet, met hoe je op anderen overkomt, of je wel genoeg presteert, met wat je eet, drinkt, waar je behoefte aan hebt… Ja, daar komt het wel op neer, op die schaarse momenten na dat je echt geconcentreerd aan het werk bent of je aandacht op iemand anders vestigt.

Aandachttrekkers

Je gaat ervan uit dat je bestaat, dat je een ik hebt en dat dat ik iets moet voorstellen in de wereld. Misschien heb je zorgen en onzekerheden, twijfels en verdriet. Al die dingen trekken ook de aandacht naar jezelf toe. En wat levert dat alles je op, dat de godganse dag met jezelf bezig zijn? Stress, spanning en nog meer onzekerheid. En daar moet je dan vervolgens ook weer mee aan de slag want daar knappen je relaties ook niet echt van op.

Echt luisteren is een opgave

En van die relaties moet je het hebben, want zonder anderen gaan we dood. Het punt is alleen dat niet alleen jij, maar ook de meeste anderen binnen die relaties voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Echt luisteren is een opgave, je op een ander concentreren hou je niet lang vol. Als iemand anders je iets vertelt sta je al klaar met je eigen voorbeeld want ja, als je alleen met jezelf bezig bent, heb je geen andere voorbeelden dan jezelf.

Mentale en fysieke gevangenis

Het wordt niet voor niets in zo goed als iedere levensbeschouwelijke traditie ( = religie) als zo ongeveer de eerste opgave gezien: los het even op met dat ik, met dat ego, vergeet het en zie dat het een illusie is. Als je erin blijft hangen kun je nooit boven jezelf uitstijgen. Sterker nog, hoe langer je erin verstrikt blijft, des te pijnlijker wordt het bestaan. Je raakt gevangen, mentaal en fysiek en zoals we allemaal weten beïnvloeden die elkaar niet zo’n beetje, sterker nog, ze horen bij elkaar.

Het energievretende ik

Je overstijgt jezelf niet als je zo bezig blijft, maar je daalt ook niet in jezelf af, hoe paradoxaal dat ook moge klinken. Dat in jezelf afdalen is ook een soort onder dat zeurende en energievretende ik uitkomen, alsof je in een ondergronds meertje terecht komt waar de grootste en mooiste geheimen ronddobberen. Inzichten en verklaringen voor van alles en nog wat, dingen die dat ego of dat ik (dat nu steeds kleiner wordt) uit ijdelheid, angst en controlezucht er letterlijk onder wil houden.

Rondzwabberende hersens

Probeer het maar eens, een dagje. Vergeet dat zelfbeeld, dat verlangen, die hebzucht en die eerzucht. Zet het allemaal even uit. Nu even niet, vandaag gaan we iets anders doen. Gebruik je zintuigen en laat je hersens lekker een beetje in het luchtledige rondzwabberen. En vestig je aandacht op de ander, luister, kijk, leef je in, concentreer je.

Dan houdt dat innerlijke gebabbel ook vanzelf op.

Schrijven helpt ook je focus net dat stukje te verleggen waardoor je je ego vergeet…