Hoe ongelukkig ben je eigenlijk als je niet voldoet aan de eisen van de buitenwereld?
Nou, als ik het zo hier en daar hoor en lees, dan kun je knap ongelukkig zijn als je niet voldoet aan de eisen van de buitenwereld. Gek genoeg dateren die veelal nog uit de jaren tachtig, toen het vooral ging om veel geld verdienen. Of nu ook aan een meer algemeen soort status, die in ieder geval inhoudt dat je het hebt gemaakt. ‘Succes’ is dan het pronkwoord en tegenwoordig verschijnt daar al snel een podium bij in je verbeelding. Met schijnwerpers, want daar sta je dan op en in. Het decor van The Voice, en miljoenen Youtube-filmpjes, daverend applaus incluis.
Likes en views op internet
‘Succes’ gaat in ieder geval over geld, maar meer en meer ook over zichtbaarheid zoals dat zo mooi heet. In eerste instantie, op dit moment, op internet natuurlijk. Daar is intussen wel genoeg over geschreven en ook al heb je dat niet gelezen, dan weet je toch wel waar het over gaat. Juist, over likes, over aantallen views van je foto’s, filmpjes en wat niet al. ‘Succes’ heeft ook wel meer en meer betrekking op iets ‘goeds’ doen voor de wereld. Een duurzaam product verkopen, of een verduurzamingsdienst aanbieden. Maar ook hier geldt: pas als je er goed mee verdient, verdien je het predicaat ‘succesvol’.
Je moet een droom hebben!
Dat je ongelukkig kunt worden van het niet voldoen aan deze eisen is evident. Mensen werken zich drie slagen in de rondte om succesvol te worden, vervolgens worden ze niet dát, maar wel ziek. Depressief, burn-out, en vooral: eenzaam. En als je het goed nagaat, dan is het al in een vroeg stadium misgegaan, eigenlijk al bij die droom, die je tegenwoordig ook allemaal moet hebben. Want dat is de grote ingewikkeldheid van deze tijd: je moet je droom waarmaken, anders misluk je. Maar als je de verkeerde droom najaagt word je ziek. Dus hoe kun je nu weten wat de juiste droom is?
Dromen zijn toch per definitie niet realistisch?
Daaruit volgt de volgende ingewikkeldheid: je droom moet eigenlijk realistisch zijn. Maar dromen zijn toch per definitie niet realistisch? Om niet uit een filosofische bocht te vliegen houden we het even simpel, voor zover dat mogelijk is. Zorg in ieder geval dat je droom niet die van een ander is, laat staan dat het een droom is die ‘de buitenwereld’ heeft. Oftewel: een eis van de buitenwereld. Om te beginnen is de buitenwereld een abstract iets, die bestaat eigenlijk niet. Die buitenwereld zit ‘in je hoofd’ en is opgebouwd uit allerlei invloeden, geluiden, meningen, plaatjes enzovoort, die je in je leven verzameld hebt.
Hoe word je niet ziek, terwijl je wel je droom nastreeft?
Die buitenwereld is dus allesbehalve realistisch, dus je hoeft er ook niet aan te voldoen. Je gaat toch niet voldoen aan iets wat niet bestaat? Goed, waar dan wel aan? Moet je je droom überhaupt wel ergens op afstemmen? Nu wordt het interessant… Nu dalen we even af in jezelf, voor zover dat ook iets is wat bestaat. Volgens de Boeddhisten bestaat er in ieder geval niet zoiets als een ‘ik’. Volgens hindoeïsten zit juist in de diepste diepten van dat ik het ‘goddelijke’. En volgens Christenen moet het ‘ik’ vooral op de ander gericht zijn, in de vorm van naastenliefde. En om ook hier nu niet uit de bocht te vliegen schakelen we even terug naar hoe je kunt zorgen dat je niet ziek wordt, terwijl je je eigen droom nastreeft.
Want als je alles wegdenkt, de buitenwereld eigenlijk niet bestaat als eisende entiteit, en je ‘ik’ niet iets is wat al dromend tot wasdom kan komen, wat moet je dan?
Doen alsof.
Doen alsof je vertrouwen in de toekomst hebt, denken alsof je gelooft dat er in ieder mens (en dier en plantje) iets moois groeit, handelen alsof je denkt dat alles goedkomt, oprecht veinzen dat je vol overgave aan het werk bent, doen alsof je dat mens aan het worden bent dat je altijd al had willen zijn.
Probeer het maar eens een dagje!
Natuurlijk werkt dat het best als je het ook opschrijft, maar dat hoef ik er hier niet bij te vermelden.
