Begraven in je eigen verhaal – hoe kom je er onder uit?

Schrijven in een MA-traject brengt een hoop aan het licht. Zeker als je niet gewend bent om over jezelf te schrijven, kunnen alle sluizen ineens opengaan en staat er binnen no time een enorm verhaal op papier. Dat is een schitterend mechanisme van die fijne uitvinding, die de mens toch maar even gedaan heeft. Of zat het er altijd al in, die neiging om zichzelf of wat dan ook op enigerlei wijze vast te leggen?

Ondergeschoffeld

Allemaal heel mooi natuurlijk, het ordent, het verheldert en je ziet dingen van en over jezelf die je misschien nog even fijn ondergeschoffeld had willen houden. Maar nu ze er toch zijn, ach wat… en je gaat ermee aan de slag. Dat schrijven van die verhalen laat evenwel ook wel eens iets heel anders zien. Dat je jezelf hebt opgetuigd uit dat verhaal, dat je zonder dat verhaal eigenlijk niet bestaat. Ze zeggen het ook wel: je bent je verhaal.

‘Je bent je verhaal’

Maar wat als je jezelf totaal met dat verhaal identificeert en het ook als uitgangspunt voor alles wat je vandaag doet gaat beschouwen? Overdreven gesteld: als je zonder dat verhaal geen idee zou hebben wat je nu ging doen of zeggen? In de meeste gevallen is dat niet eens zo’n groot probleem, en gewoon zoals het menselijk leven in elkaar steekt. Je bent je verhaal.

Samenvallen met narigheid

Als dat verhaal een gruwelijk verhaal is, vol geweld, lijden, verdriet, dood en wat al dies meer zij, dan is het een ander… verhaal. Als je met andere woorden samenvalt met al dat naars, dat er niet meer is, maar dat je wel laat voortleven in hoogst eigen persoon? Dan heb je jezelf er een beetje in begraven. Niet met opzet, je kunt er niets aan doen dat dingen zich zo ontwikkelen in jezelf. Juist het opschrijven van dergelijke verhalen biedt dan een uitweg. Je schrijft en schrijft tot je erbij neervalt en dan puf je even uit. Daarna lees je alles weer en realiseer je je…

Dit is een verhaal!

En dan begint de grote schoonmaak. Het is tenslotte jouw verhaal. En daarmee kun je doen wat je wilt. Het herschrijven, het anders interpreteren, een andere invalshoek kiezen, de boel wissen, opnieuw onderzoeken, perspectief veranderen, ga zo maar door. Er is, met andere woorden, chocola van te maken. Er is op een andere manier betekenis aan te geven, je kunt je je er anders toe verhouden. Zonder dat dit meteen geschiedenisvervalsing hoeft te zijn. En trouwens, als het om je eigen verhaal gaat, is dat vast niet strafbaar…

De MA helpt

In een MA-traject helpt de Mindful Analyst je om dit proces op gang te brengen. Door heel zorgvuldig net die vragen te stellen die je jezelf niet meer kunt stellen. Door je door een aantal fasen heen te loodsen die verhelderend en rustgevend werken. Die je op een prettige manier confronteren met je eigen vertroebelde blik en je wakker schudden zodat je opnieuw kunt beginnen zonder je verleden te verloochenen. Krachtig en helder.

Keertje uitproberen?

Illustraties zijn te vinden op The Gear