Als alles in je hoofd over elkaar heen buitelt en tuimelt

Van die momenten, uren, dagen waarop je denkt: ben ik nog wel helemaal normaal? Je gedachten razen achter elkaar aan, je stemming springt van gelukzalig naar prikkelbaar en als je een gesprek met iemand wilt voeren, zeg je steeds net het verkeerde. Ergens herken je het wel uit je pubertijd, toen je ook wel eens de wereld bekeek en dacht: wow, wat kom ik hier doen en wat moet ik hier doen?

Als je volwassen bent is alles in orde

Toen hoopte je nog dat het het in het volwassen leven allemaal voorbij zou zijn, al zag dat er wel heel erg uit als de ultieme leegte. Gelukkig is het soms ook wel in orde allemaal. Dan heb je de boel op een rijtje, de zaken op orde en alles is geregeld. Maar er zijn van die momenten, uren, dagen… dat je echt geen idee meer hebt hoe je uit de chaos kunt ontsnappen.

Typisch gevalletje van ADHD? Stukje autisme? Toch een beetje borderline? Misschien gewoon een pilletje erin?

Is niet aan te raden. De chaos is nodig voor de volgende orde. En om het even naar het grotere te trekken: dat is precies wat er in de wereld ook aan de hand is. Het is een grote chaos, met een stel gestoorden op plekken waar ze niet horen en die laten ons alleen maar zien hoe immens de chaos eigenlijk is geworden. Alles komt aan het licht. Helaas veroorzaakt dat veel angst en geweld en in die zin is het natuurlijk nergens goed voor. Alle maakbaarheidsgedachten ten spijt…

Menselijk, al te menselijk

Maar zoals het in het klein in je eigen persoonlijke leventje (want meer is het niet, wees gerust) een bende van jewelste kan zijn, zo werkt het groot ook. Dan gaat het om de mensheid, hé. Want de dieren doen hier niet aan mee, maar dat terzijde. Die zijn er alleen maar de klos van. Mensen hebben die ritmes kennelijk nodig, en jijzelf dus ook.

Hoe daarmee om te gaan zonder dat het uit de hand loopt?

Aandacht, aandacht, aandacht. Dat is waar alles om draait. Liefdevolle, maar ook kritische aandacht voor wat er speelt en vervolgens ook een structuur, een plan om het op te lossen. Niet alles tegelijk, maar beginnen bij de kern is wel zo handig. Hoe vind je die te midden van al die door elkaar heen rommelende flarden en innerlijke kreten?

Diep voelen, diep denken en tot die diepte komen door je te laten leiden door… je eigen pen.

Alleen je eigen pen, alleen door te schrijven?

Het kan zeker ook op andere manieren, maar daarvoor moet je de juiste personen vinden, daar een afspraak mee maken en in gesprek. Dat werkt gelukkig ook al heel lang. Een wereldreis helpt ook wel. Alleen mindfulness niet. Maar sinds we internet hebben kan het ook anders. Dankzij alles wat we weten over het schrijven, de achterliggende geschiedenis ervan en wat het voor een mens doet om de pen ter hand te nemen.

Probeer het maar eens uit. Je bent altijd welkom.

Alle illustraties op dit blog zijn ook te vinden op Geary Love