Hoe je de druk van buitenaf en van binnenuit een halt kunt toeroepen
Het antwoord op de vraag wat een burn-out is en hoe die kan ontstaan, is nog lang niet gegeven. Maar het woord zegt eigenlijk al genoeg: je bent opgebrand. De energie is op, je hebt geen brandstof meer om de dingen te doen, te voelen en te denken die bij het normale leven horen. Dan is de volgende vraag natuurlijk: wat is normaal?
En juist die vraag, en het niet te geven antwoord erop, is vaak het probleem. Want een burn-out ontstaat als je teveel doet, meer dan je aankunt. Of het nu over werk, zorgen voor anderen of een heleboel dingen tegelijk gaat. Je hebt besloten dat je het werk doet, of de zorg verleent, of al het andere doet omdat je denkt dat het goed is om dat te doen. Omdat je denkt dat het hoort, dat het normaal is.
Al heel lang is het leuk of zelfs statusverlenend als je zegt dat je het druk hebt. En nog mooier is het als je kunt zeggen dat je succesvol bent, o nee, als anderen dat over je zeggen. Of dat je zo verantwoordelijk voor de ander bent, zo’n goed mens. Of dat het gewoon gaaf is om een heleboel dingen te kunnen, te presteren. Eigenlijk zijn het allemaal zaken die onze goedkeuring wegdragen, waarover we (wie dat dan ook mogen zijn) hebben besloten dat ze bijdragen tot een gelukkig en geslaagd leven.
Vaak sta je er zelf niet bij stil, bij de vraag wat jij daar eigenlijk zelf van vindt. De waardering en bevestiging van de ander, van de buitenwereld is nu eenmaal belangrijk. Dus waar ligt de grens tussen wat je zelf de moeite waard vindt, en waar de macht van de ander het overneemt? En kun je eigenlijk zelf wel iets belangrijk vinden, als niet anderen het ook vinden?
De druk van de media was al groot, en social media er nog bij is die voor sommige mensen ondraaglijk. Zo erg dat ze zichzelf kwijtraken en een soort product worden. Maar de druk om geld te verdienen, macht te hebben en op andere manieren ‘belangrijk’ te zijn (ook binnen de kantoormuren) is ook nog steeds immens. En dan te bedenken dat dit allemaal abstracte, hele vage druk is.
Want niemand zegt tegen je dat je belangrijk etc. moet zijn. Niet echt letterlijk, in your face. En misschien is dat wel een van de meest dieperliggende oorzaken van die burn-out; dat een heel leger aan stemmetjes, op allerlei fronten, op je inpraat. En dat zich nog allemaal in je eigen hoofd afspeelt ook. Niemand anders weet echt wat je jezelf oplegt, je beleeft het in alle eenzaamheid.
Wat te doen als je de gevaarlijke grens bent gepasseerd?
Dat kan leiden tot een staat van onthechting. Je bent er zelf nog wel, maar je voert de innerlijke orders als een soort robot uit. Omdat het moet, omdat je niet kunt stoppen, omdat je je doelen moet bereiken. Je eigenlijke ‘zelf’ (om het maar even zo te noemen) trekt zich terug, het kan er niets meer aan doen, de rijdende trein dendert door en trekt je hele voorraad brandstof leeg. Dat signaleer je omdat je op een gegeven moment niet meer weet wie je zelf bent. En dat je lichaam helemaal niets meer doet. De connectie tussen lichaam en geest is ook als het ware verbroken want je kunt wel denken dat je actief moet zijn, maar dat gebeurt niet.
De gevolgen zijn vaak in eerste instantie niet te overzien omdat alles ophoudt. Je kunt niet meer denken, niet meer voelen, geen dingen meer produceren en het interesseert je ook niet meer. Natuurlijk komen hier ook deprimerende gevoelens bij. Het maakt je verdrietig, moedeloos, gefrustreerd. En nog eenzamer dan je al was, toen je nog als een dolle aan het ploeteren was.
Dat je het niet zover moet laten komen is evident. Dat het wel vaak gebeurt, ook. Dus wat te doen als je eenmaal die gevaarlijke grens bent gepasseerd en tot niets meer in staat bent? Eerst rusten en het systeem weer op gang laten komen, natuurlijk. Met slaap, gezond eten, dingen doen die je plezierig vindt en waar je ooit gelukkig van werd. Maar daarna is er ook iets anders nodig, namelijk zorg voor dat zelf, dat je eigenlijk een beetje kwijt bent.
In Mindful Analysis doe je dat door rustig de tijd te nemen om te schrijven over wat er nu eigenlijk is gebeurd. Van het chronologische verhaal van gebeurtenissen tot het formuleren wat zich in je innerlijk afspeelt. Van onderzoek naar de dingen die jezelf oplegt, waar die vandaan komen en hoe je daarmee omgaat, tot met een open en belangstellende blik kijken naar hoe je echt, ten diepste wilt leven. Dat levert hele mooie dingen op. Omdat het leven geleefd en niet verbrand moet worden.
Zo’n Mindful Analysis-traject duurt een week, waarin je op je eigen momenten, in je eigen ruimte schrijft. Je hoeft nergens naartoe, niemand oefent druk op je uit en je voelt na iedere mail hoe lichter het van binnen wordt, hoe je helder wordt en ook hoe de je kracht weer terugkeert.
Intussen schrijf je een heel uitzonderlijk document over jezelf, waardevol en in zekere zin ook tijdloos.
De Mindful Analyst is continu beschikbaar en reageert snel met de juiste vragen zodat je weer verder kunt. Een diepgaand en zeer effectief proces. De kosten zijn € 349,- en deze worden deels door de verzekeraar vergoed.
Wil je beginnen of eerst meer informatie? Alles is mogelijk.
