We halen alles uit de kast om maar geen vertrouwen te hebben

Wat een rare titel. Toch is het zo. Er bestaat een vreemd soort angst voor vertrouwen in het leven en hoe dat zal verlopen waardoor veel mensen van alles verzinnen om het uit te weg te gaan. Controle heet dat ook wel. Je wilt zelf het leven in de greep houden, zelf bepalen hoe het loopt en wat er allemaal gebeurt. Het gevolg is dat je gespannen en dwangmatig te werk gaat in het afdwingen van je zelfbedachte werkelijkheid.

Lot in eigen hand

Heel begrijpelijk allemaal want we leren nu eenmaal dat het lot in je eigen hand ligt en meer van dat soort zaken, samengevoegd in het begrip ‘maakbaarheid’. Hoewel volgens filosofen, historici en sociologen en nog meer van die mensen allang achterhaald is, bevalt het idee van maakbaarheid veel mensen zozeer, dat ze er niet meer vanaf komen. Dus gaan ze plannen, organiseren, op de zaken vooruitlopen en ja, ook: anderen dwarszitten.

Mensen lopen weg

Bijvoorbeeld: je partner wil vrijheid, maar dat krijgt hij/zij niet omdat je bang bent alleen over te blijven. Je vergeet even te bedenken dat de vrijheid van je partner ook meteen die van jou inhoudt. Of: je hebt bedacht dat je een schitterende onderneming gaat opzetten, maar al een jaar of wat komt er niets van de grond. Je probeert anderen te overtuigen, die het moeilijk krijgen omdat ze je niet de waarheid durven te zeggen. En ze lopen van je weg. Tot slot: in de tijd dat je opgroeide heb je geleerd dat hard werken goed was en dat heeft je geen windeieren gelegd. Daarom blijf je er maar mee doorgaan terwijl je emotionele leven een ontkend, ondervoed kindje aan het worden is en je daardoor een grote kans loopt om ziek te worden.

Op naar een andere dimensie

Vul je eigen voorbeelden maar in. Of probeer ze op te sporen. Allemaal zijn ze begonnen vanuit een hele normale ontwikkeling naar zelfzorg en zelfbeschikking en ook eenvoudig overleven. Je moet van alles leren als je opgroeit, maar als dat soort operationele dingen worden voortgezet als ze eigenlijk al klaar zijn, dan loop je vast. Op een gegeven moment kun je in een andere dimensie komen vanuit het inzicht dat alles altijd in verandering is, zeker ook als jij niets doet. En dat als jij niets doet, de dingen zich aandienen zoals ze zijn. Met de bedoeling dat jij je ook laat zien zoals je  bent en andere krachten dan die operationele van jezelf hun werk laat doen.

Hoe noem je dat?

Intuïtie? Opmerkzaamheid? Spirituele intelligentie?

Of gewoon wijsheid…