Waarom geen man, nu het nog kan?

Steeds meer… eh…

Nee, laat ik anders beginnen. Waarom kiezen steeds meer mensen ervoor om alleen te leven? En wat specifieker, waarom lijkt het alsof steeds meer vrouwen ervoor kiezen om zonder man te leven?

Lijkt. Het lijkt alsof ze daarvoor kiezen aangezien ze het doen. De vraag is of het een keuze is of iets anders. Ik schreef hier al eerder over sokken en angst, en zo week ik al van de volledig bewuste keuze af. Die trouwens op dit gebied niet bestaat, maar dat is een andere kwestie. Als we er even vanuit gaan dat het geen bewuste keuze is, wat is het dan wel?

Je eigen ding

Angst voor de man? Zeker, er zijn heel veel enge mannen op deze aardbol, maar die vielen al buiten de kanshebbers. Het gaat natuurlijk om een heel scala aan angsten, maar een belangrijke lijkt – weer lijkt – toch wel te zijn: angst om niet meer het eigen leven kunnen leiden. Om je ‘eigen ding’ te moeten opgeven. En angst om te vervallen in oud gedrag: zorgen voor, wegcijferen, jezelf kwijtraken, opofferen en geen tijd meer voor eigen ambities en verwezenlijken van dromen. Want dat was wat er met onze moeders gebeurde (sprak zij, net geen twintig meer).

Eisenlijstjes

Dan heeft die man toch wel heel wat in huis, zul je denken. Als hij dat voor elkaar kan krijgen en op basis daarvan niet in aanmerking komt voor een relatie. Oeps. Volgend probleem. Want wat is een relatie, en waar moet die aan voldoen? Ik hoor allerlei vrouwen eisenlijstjes noemen, denk aan: samen gezellige dingen doen, goede seks, vakanties, leuk gezamenlijk met vrienden en familie, goede gesprekken, en ga zo nog maar even door.

Project

Dus er moet wel veel samen, maar je moet ook nog ‘je eigen ding’ kunnen doen? Al met al gaat het om uiterlijke, praktische zaken. Over hoe en met wie je de tijd doorkomt en je dus je leven inricht. Alsof het een huiskamer is, of een project op je werk. En dan hoor je deze vrouwen toch vaak verzuchten dat ze alles voor elkaar hebben, behalve de liefde. Maar als het niet over liefde gaat, hoe kun je dan in de liefde komen?

Liefde is meedogenloos

En hoe kan de liefde jou dan vinden? Want echt, die liefde stoort zich niet aan praktische zaken, aan ‘je eigen dingetje’ en zeker niet aan je gezellige vriendenkring. De liefde dringt door en gooit desnoods alles om, onbevangen maar meedogenloos. En is dat niet juist wat je wilt, als vrouw, en als man? Waar je ten diepste naar verlangt? Die overval, die verstoring van je hele wezen, en ten slotte die overheerlijke overgave? Het meest menselijke wat je maar kunt bedenken?

Angst voor de gewoonste zaak van de wereld?

Er moet een gevaar in schuilen, althans volgens het gevoel van vrouwen die het op afstand houden, het uitgebannen lijken te hebben. Want liefde maakt kwetsbaar en gekwetst worden willen zij vaak niet meer. Er is meestal wel een geschiedenis aan vooraf gegaan, een verhaal dat het regime heeft overgenomen. En dan is zorgen voor een slotgracht en/of een harnas of masker in de vorm van ‘zelfstandigheid’ de manier om verder ongeschonden het leven door te komen.

Hoewel, ongeschonden?

Wat vind jij ervan? Laat hieronder je reactie achter, wie weet komen we er samen uit!

 

 

Showing 3 comments
  • Ed Meekel
    Beantwoorden

    Goed stukje.
    Ik zou het geschreven kunnen hebben ?
    De inhoud berust namelijk op een, onwetenschappelijke, waarheid.
    Op basis van ervaringen valt het mij op dat vrouwen, die na een huwelijk weer op zoek gaan, slecht voorbereid zijn op het gegeven dat de potentiële mannen ook, net als zijzelf, personen zijn met allerlei goede en slechte eigenschappen. Niet alleen in gedrag maar ook het uiterlijk.
    De lengte speelt bijvoorbeeld een grote rol.
    Ik bedoel natuurlijk de lichaamslengte……
    Vrouwen die iets nieuws willen beginnen hebben inderdaad een eisenlijstje.
    Geven zij dat niet toe dan zijn het toch zeker” mitsen en maren ”
    Ik raad ze aan: stel een paar prioriteiten en maak van het eisenlijstje een wensenlijstje.

  • bertien
    Beantwoorden

    oeps, dit komt dichtbij voor mij.
    Ik ben misschien wel zo’n vrouw waar je over schrijft. Ik herken het. Al jaren leef ik zo, zelfstandig dus. Soms knaagt dat of dan slaat de twijfel toe. Eerlijk is eerlijk.
    Ik vermijd het onderwerp zo veel mogelijk maar je kunt er niet omheen.

  • Martine Visser
    Beantwoorden

    Wat is alleen?

    Misschien is het wel dat wij ten opzichte van jaren geleden veel meer bezig zijn met zelfontwikkeling en -ontplooiing en hierdoor het minder zoeken bij een ander. En de zgn. Alleenstaande vrouw intimiteit, sexualiteit en verbinding vindt op een andere manier dan de klassieke relatievormen zoals wij die in onze maatschappij gangbaar vinden…

Laat een bericht achter

Contact

Nieuwsgierig naar Mindful Analysis? Stuur een mailtje voor meer informatie. Dan kijken we samen wat jij nodig hebt.