De helende werking van het isolement

Het klinkt naar en riekt naar eenzaamheid (wat tegenwoordig een groot maatschappelijk probleem is): jezelf een tijdje van de buitenwereld isoleren kan helemaal geen kwaad. Ik heb het nog niet uit, maar In stilte van Jan-Hendrik Bakker is nu al een prachtig werk daarover. Over de geschiedenis van de zelfgekozen eenzaamheid, oftewel, hoe bepaalde, ook nu nog belangrijke, personen zichzelf of de waarheid vonden – juist door zich terug te trekken van anderen. Van het sociale gebeuren, zoals we nu zouden zeggen.

Een gelukkig leven

We vinden het maar wat belangrijk, al die vrienden en gezamenlijke activiteiten. Er pal tegenover staat het gevaar van het alleen zijn, de eenzaamheid. Dan roepen velen (en ik ook wel eens) ‘als je alleen bent, dan ga je dood’. Ook hier hangt dat ervan af wat die eenzaamheid is en hoe je erin terecht bent gekomen. Want er zelf voor kiezen kan ook tot een lang en gelukkig leven leiden. Zonder stress, zonder pijn in relaties met anderen, zonder afleiding en fragmentatie.

Wat er van binnen gebeurt

Gaat het  in de stukjes hier vaak over schrijven, het isolement is juist bij het welslagen van het werk zo belangrijk. En dan gaan we het eens niet over meditatie hebben, maar gewoon om wat het doet om op jezelf te zijn teruggeworpen en de innerlijke dingen hun weg te laten vinden. Want als je je altijd richt op de ander, diens reactie, het oordeel van de buitenwereld, dan heb je geen idee wat er van binnen gebeurt.

De ander voelt wat daar is

En neem het van me aan: uiteindelijk voelt de ander altijd wat er bij jou van binnen gebeurt. Beetje vaag? Frustraties en woede resoneren in de ruimte. Nog te vaag? Als jij vol woede, jaloezie en bitterheid zit, dan voelt de ander dat onmiddellijk. Je kunt er nog zo mooi en leuk aangekleed uitzien, nog zulke aardige dingen zeggen, maar de ander zal niet dichtbij je willen komen. Zeker niet als je het ook nog echt vakkundig probeert te verbergen in verder alles wat je doet. Dan straalt het juist van je af.

Kijk het leven in de ogen

Maar goed, isolement is dus nuttig om jezelf te zuiveren van dat soort zaken, om ze door te werken en te laten oplossen. Taal helpt daarbij, maar gewoon heel hard huilen ook. Gewoon stil zijn, niets doen en de tijd voorbij laten gaan is ook heel fijn en verfrissend voor de geest. Veel mensen zijn bang voor de stilte, voor de confrontatie met eigen gevoelens en gedachten. Ik zou zeggen: ga ermee in conclaaf, zet de innerlijke deur op en en kijk het leven zelf in de ogen.

Dat is beter dan het wegmoffelen en als een tijdbom je leven zo ‘leuk’ mogelijk in te richten.

Herkenbaar? Wil je ook wel eens schrijvend ontdekken wat zich echt in je afspeelt?

In het boek Schrijf je vrij lees je alles over deze succesvolle methodiek, Mindful Analysis